لانجویتی نوپدیدی برای انسان آینده - وبلاگ مهدی آبادانی

به گزارش وبلاگ مهدی آبادانی، با پیشرفت علم پزشکی، موضوع طول عمر بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. مردم دیگر با چیزی بیشتر از زندگی بلندمدت راضی نیستند؛ آن ها می خواهند طولانی و سالم زندگی نمایند. از توسعه درمان های ضد پیری تا رشد طرح های سلامت شخصی، صنعت لانجویتی در رأس زیست بوم های نوآوری و سرمایه گذاری واقع شده است. بشر در طلیعه یک آینده هیجان انگیز، ناشناخته و فرق دارد و کشورهایی که که با رویکرد نوین به لانجویتی می پردازند، خواهند توانست چند دهه به عمر با کیفیت جامعه و شاخص های توسعه خود اضافه نمایند.

آشنایی با لانجویتی

هدف صنعت لانجیویتی فقط افزایش طول عمر (Life span) نیست، بلکه افزایش سال های سالم زندگی (Health span) نیز در لانجیویتی اهمیت بسزایی دارد. در 100 سال گذشته، بهبود در سبک زندگی و بعلاوه مداخلات پزشکی، بر هر دو بعد Life span و Health span تأثیر گذاشته است. با این اوصاف، طول عمر در سه دهه گذشته فقط به طور جزئی افزایش یافته؛ برای مثال میانه طول عمر آمریکایی ها از 75 سال در سال 1991 به 79 سال در سال 2020 رسیده است.

این داستان در ایران نیز مشابه است به طوری که میانه طول عمر ایرانی ها در سال 1991 از 66 سال به 74 سال در سال 2020 رسیده است. با توجه به این که پیشرفت ها در روش های درمانی و تشخیصی باعث ایجاد بهبود در بازه سلامت و طول عمر مردم شده است ولی هنوز به دلایل متعددی از جمله شیوع فزاینده بیماری های مزمن، رژیم های غذایی ناسالم و پیری جمعیت، افزایش طول عمر انسان ها و سال هایی که بدون ناتوانی یا بیماری زندگی می نمایند افزایش چندانی نیافته است.

سهمی از زندگی ما که با سلامتی ضعیف (داشتن یک مشکل سلامتی اساسی که به عنوان افت شرایط از شرایط سلامتی خوب به شرایط سلامتی ضعیف نیز تعریف می گردد) سپری می گردد، با گذشت زمان کم نشده است. به طور میانه، مردم حدود 50 درصد از زندگی خود را در سلامتی کمتر از حد خوب می گذرانند که 12 درصد از آن را هم در شرایط سلامتی ضعیف سپری می گردد. داده های موجود نشان می دهد که این نسبت در 50 سال گذشته تغییر چندانی ننموده است. نتیجه این است که ما زمان بیشتری را در شرایط سلامت میانه و ضعیف نسبت به هر مقطع دیگری در تاریخ می گذرانیم. تأثیر این شرایط بر شاخص های مالی و توسعه یافتگی هر کشوری نجومی است. از تریلیون ها دلار هزینه و بار مالی صحبت می کنیم.

با پیشرفت تکنولوژی و علم پزشکی رابطه بین زوال فیزیولوژیکی و ایجاد بیماری های مرتبط با سن از جمله آلزایمر، پارکینسون و… هر روز روشن تر می گردد و یافتن ارتباط بین رژیم غذایی، میکروبیوم و مکانیسم بیماری ها به ما این امکان را می دهد که سلامت و طول عمر را به طور قابل ملاحظه ای افزایش دهیم. اخیراً، این رویکرد متمرکز بر طول عمر، در مراقبت های سلامت توجه زیادی را به خود جلب نموده است.

زمان آن فرا رسیده است که سازمان های دخیل در سلامت و سیاست گذاری های آن، همانند وزارت بهداشت و بیمه ها و … از خود بپرسند که چه نقشی در ایجاد تغییرات اساسی در سلامت جمعیت و طول عمر خواهند داشت.

بازیگران زیست بوم لانجویتی

زیست بوم لانجویتی شامل تمام استارتاپ ها، شرکت ها، دولت ها و افرادی است که در زمینه افزایش عمر و بهبود کیفیت زندگی فعالیت می نمایند. این شامل استارتاپ های حوزه سلامت، شرکت های دارویی و تشخیصی، مراکز پژوهشی، مراکز ارائه دهنده خدمات درمانی، بیمه های عمر و سلامت و سایر مؤسسات مرتبط است. بعلاوه، افرادی که در زمینه تغذیه، ورزش و سایر علوم مرتبط فعالیت می نمایند نیز به این زیست بوم تعلق دارند. این زیست بوم در حال رشد و توسعه است و هزینه آن نیز به طور قابل توجهی افزایش یافته است. زمینه های همکاری این حوزه با ذی النفعانی از حوزه های دیگر همانند بیمه، هوش مصنوعی، تکنولوژی، فناوری اطلاعات و… بیش از پیش احساس می گردد.

یک اقیانوس آبی 29 میلیارد دلاری

لانجیویتی در حال حاضر مورد توجه بزرگ ترین مؤسسات مالی در سراسر دنیا است. سرمایه گذاران با سرمایه گذاری در شرکت ها و استارتاپ ها در پی فرصت هایی برای یاری به توسعه صنعت لانجیویتی هستند. سالمندی نه تنها به یک موضوع پرطرفدار، بلکه به حادترین مشکل زمان ما تبدیل شده است و یکی از امیدوارنماینده ترین فرصت ها را نیز برای سرمایه گذاری ارائه می دهد.

ما پنج دسته از شرکت هایی را تعریف می کنیم که به توسعه صنعت موسسات مالی طول عمر یاری می نمایند.

این 5 دسته عبارت اند از: شرکت های مدیریت دارایی، بانک ها، بیمه ها، شرکت های بیمه اتکایی و صندوق های بازنشستگی.

طبق گزارش آژانس Aging Analysis انتظار می رود که مارکت لانجیویتی با نرخ میانه 6 درصد در سال های بعد رشد کند و تا سال 2025 به 28.532 میلیارد دلار برسد.

لانجویتی بیش از هر چیز یک نگرش به موضوع سلامت و عمر است که بشر را در یک طلیعه بسیار متفاوت از نظر کیفیت و کمیت زندگی قرار می دهد. خلق این آینده نو، با حضور جمعی از ذی النفعان است و البته مانند هر پدیده نوظهور، سرمایه گذاران خطرپذیر و استارتاپ ها پیشران های این آینده خواهند بود.

نگرش نوین در مقابل رویکرد کلاسیک

در رویکرد کلاسیک پزشکی اصلی ترین هدف، درمان بیماری های مختلف است مشابه رویکرد تعمیر خودروی معیوب در مراکز محدود. با پیش بینی منحنی سنی دنیا، افزایش جمعیت میانسال و البته توسعه فناوری های همگرا، این رویکرد دیگر نه منطقی است و نه جوابگو. با نگرش نوین رویکرد لانجویتی به جای درمان بیماری ها، تمرکز خود را بر روی پیشگیری از بیماری ها و بهبود کیفیت زندگی افراد می گذارد. در این رویکرد، ایده اصلی آن است که اگر در همان ابتدا به پیشگیری از بیماری ها و افزایش سلامت و طول عمر افراد پرداخته گردد، احتیاج به درمان بیماری ها در آینده کاهش خواهد یافت. طبق همان مثالی که گفتیم، ماشینی که رعایت نکات فنی و بازرسی دوره ای را به صورت منظم انجام می دهد، می تواند از ظهور مسائل جدی و هزینه بر همانند آتش سوزی جلوگیری کرد.

از نکات شاخص این رویکرد مشارکت مستقیم فرد در روند تصمیم گیری است. فرد با دسترسی به داده های سلامت خود، مشارکت فعال در مدیریت آن و پیشگیری از بیماری و یا شرایط تهدیدنماینده حیات و یا کیفیت آن و به کارگیری روش های بهبود سلامت خود است. به نوعی می توان گفت که سلامت جزو دارایی های فردی محسوب شده و فرد مدیر سلامتی خود است. پیش بینی می گردد همین امروز با رویکرد مشارکتی هر فرد و با فناوری در دسترس، تا 40% افزایش عمر سالم با فناوری های موجود و قابل دسترس اضافه گردد.

این روزها به اهمیت هرچه بیشتر رویکرد شخصی سازی شده و دقیق پرداخته می گردد. دیگر زمان پیچیدن نسخه یکسان برای همه افراد گذشته است. با توجه به تفاوت های بین افراد، شخصی سازی در برنامه های غذایی، ورزشی، تغذیه و حتی شناخت ژن های خاصی که در افزایش سال های سلامتی نقش دارند، اهمیت زیادی دارد؛ چرا که با داشتن اطلاعات دقیق و شخصی سازی برنامه های سلامتی، احتمال افزایش عمر سلامتی بیشتر می گردد. در این رویکرد، برای افزایش طول مدت سلامتی، به جای رویکرد عمومی، رویکرد شخصی و دقیق به کار گرفته می گردد.

این تغییر الگو یا پارادایم به سمت پیشگیری به جای درمان، دقت بیشتر، شخصی سازی و مشارکت بیمار است که با پیشرفت های زیست پزشکی، علم داده و هوش مصنوعی به جلو راهنمایی می گردد و در مطالعات به 4PMedicine شناخته می گردد.

این تغییرات در حال حاضر به وسیله جوامع پزشکی و سیستم های مراقبت های بهداشتی کشورهای مترقی و پیشرفته پذیرفته شده است. در سال های آینده، با تبدیل شدن 4P به یک هنجار نو، تعریف نوی در بدنه سلامت ایجاد خواهد شد و در دنیایی که رویکرد 4P در آن رویکرد غالب باشد، مردم احتیاج کمتری به مراجعه به پزشکان خواهند داشت.