مضرات تماشای تلویزیون برای بچه ها زیر 4 سال، بروز اختلالات رفتاری - وبلاگ مهدی آبادانی

به گزارش وبلاگ مهدی آبادانی، فوق تخصص بیماری های مغز و اعصاب بچه ها گفت: تماشای برنامه های تلویزیونی برای بچه ها زیر 4 سال نه تنها آموزنده نیست بلکه باعث تأخیر در تکامل مغزی و اختلالات رفتاری در آنها می گردد.

به گزارش وبلاگ مهدی آبادانی به نقل از مهر، بیتا جبلی گفت: تماشای برنامه های تلویزیونی، بازی های موبایلی و سرگرمی به وسیله اپلیکیشن های تبلت و کامپیوتری اگر چه ممکن است بچه را ساکت و یا آنها را ذوق زده و شاد کند ولی حتی لبخند و صحبت کردن آنها با این رسانه ها نه تنها باعث ارتقا هوشی آنها نمی گردد بلکه موجب اختلالات تکلم، ضعف در تعامل با محیط و صدمه های مختلف رفتاری و عصبی در بچه ها زیر 4 سال می گردد.

وی توضیح داد: پژوهشگران مرکز تحقیقات بیمارستان سیاتل آمریکا ثابت کرده اند که حتی برنامه های آموزشی تلویزیونی و موبایلی نیز برای بچه ها زیر 4 سال به هیچ وجه آموزنده نیست چراکه در برهه زمانی 2 تا 4 سال دوران طلایی تکامل مغزی کودک است و تماشای این برنامه ها باعث کاهش زمان تجسس، کشف محیط، کم شدن زمان تعامل با دیگران می گردد. این درحالی است که بخشی از یادگیری بچه ها ناشی از تماس با اشیا و دستکاری در وسایل مختلف حاصل می گردد تا کشف کند که ابزارها و وسایل چگونه کار می نمایند.

این فوق تخصص نورولوژی نوزادان و بچه ها ادامه داد: دستکاری اشیا و اسباب بازی ها باعث گسترش مهارتهای فردی که پیش احتیاجی برای رشد هوش اجتماعی و هیجانی و فکری است می گردد درواقع وقتی کودک بازی می نماید به طور فعال می آموزد که چطور دنیا اطرافش کار می نمایند و مغز وی اثر علت و معلولی را در میابد یا وقتی با دیگران تعامل می نماید فرایند تکاملی وی پیشرفت کند درحالی که تلویزیون کودک را از تمامی این موارد محروم می نماید.

وی با بیان اینکه مهارت های زبان آموزی و تکلم در دو سال اول زندگی کودک شکل می گیرد، اضافه کرد: زبان آموزی به وسیله تعامل با دیگران حاصل می گردد نه به وسیله تلویزیون. به عبارتی صحبت کردن مهارتی است که احتیاج به شنیدن، درک و در نهایت پاسخگویی است و نمی توان از بچه ها توقع داشت که با گوش دادن به صحبت های شخصیت های کارتونی و یا عروسکی پیشرفت کلامی نمایند.

جبلی ادامه داد: کودک برای تکلم احتیاج به تقلید تکلم از والدین دارد. او از والدین می آموزد که صحبت هایش را ساده و تلفظ آنها را تکرار کند؛ توجه داشته باشید وقتی کودک جلوی تلویزیون می خندد تلویزیون به او لبخند نمی زند و این عدم برگشت لبخند روی حیطه هوش اجتماعی و شناخت روحی و روانی کودک تأثیر گذار است.

وی با بیان اینکه بچه های 9 ماه تا یکسال مشکل برقراری توجه به صحبت های برنامه های تلویزیونی دارند؛ اضافه کرد: در بیشتر پس زمینه های برنامه های آموزشی، عروسکی، کارتون و سرگرمی صدای ملایمی از موسیقی است که همین امر روی توجه و تمرکز کودک تأثیرگذار است که اثرات آن را می توان در دوران تحصیل آنها دریافت. کودکی که عادت به تماشای تلویزیون داشت وقتی به مدرسه می رود آموزش وی از یک تماشاگر اولیه به مستمع آموزشگر تغییر می نماید و همین تغییر باعث چالش برای او می گردد.

فوق تخصص بیماری های مغز و اعصاب بچه ها گفت: تحقیقات بارها ثابت کرده، بچه های که در معرض بازی های کامپیوتری هستند نسبت به سایر بچه ها در مدرسه کلمات و اعداد کمتری می شناسند. گاهی این بازی ها و یا برنامه های کودک واقعیت تحریف شده را توسط کارتون ها و شخصیت های مجازی القا می نمایند که البته همین جایگزینی فانتزی با واقعیت باعث تغییر دنیا بینی و دنیای کودک می گردد.

جبلی گفت: واقعیت این است که برنامه های تلویزیونی و یا بازی های رایانه ای بطور سریع و در مدت کوتاه مغز کودک را بصورت اسفنج گونه پر کرده و کودک را به سریع انجام دادن کارها عادت می دهد درحالی که دنیا واقعی که کودک بزودی متوجه آن می گردد اغلب احتیاج به صبوری مدارا و تطابق با واقعیت ها دارد.