هنرمندان کوچه های خلوت، بازار کنسرت ها داغ شده است؟ - وبلاگ مهدی آبادانی

به گزارش وبلاگ مهدی آبادانی، هم میهن نوشت: این روزها، به واسطه ایام خاتمهی ماه رمضان، کنسرتی در ایران در حال برگزاری نیست و خوانندگان، نوازندگان و کنسرت گذاران در حال آماده سازی اجرا های خود برای خاتمه این ماه هستند. هرچند اگر روال همان باشد که در ایام نوروز شاهد بودیم، تنها اهالی موسیقی پاپ به عرصه بازخواهند گشت. موزیسین هایی که گفته می گردد کنسرت های ایام نوروزشان با توجه به شرایط حاصل از رخداد های اخیر برگزار گردید و در طول آن، کسانی اجازه برگزاری اجرای زنده پیدا کردند که ممکن است در آینده شاهد حضورشان روی صحنه نباشیم. ادعایی که محمدمهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ وارشاد اسلامی ضمن تکذیب آن مدعی شده، نگاه وزارت ارشاد، نگاهی تعاملی و حداکثری است و آنچه اتفاق افتاده ربطی به اتفاقاتی که اخیرا افتاده، نداشته است. اسماعیلی که این پاسخ را به پرسش خبرنگار ایلنا داده، افزوده است هنرمندانی که سال ها دچار مشکل بودند، جلسات مختلفی با او برگزار کردند و وقتی به آن ها اجازه فعالیت داده شد به زعم وزیر ارشاد، انصافاً رعایت کردند.

اسماعیلی این صحبت ها را در حالی مطرح نموده است که به عملکرد وزارت ارشاد، معاونت هنری و دفتر موسیقی از 25 شهریورماه 1401 به این سو و شروع رخداد های اخیر، نقدها بسیار وارد است. منتقدان معتقدند؛ خالی ماندن عرصه از حضور هنرمندانی که مایل نبودند در اوضاع و احوال نابسامان جامعه روی صحنه بروند و اصرار وزیر ارشاد به بازگشت هنرمندان به صحنه در پی درخواست نهاد های امنیتی، موجب شد کسانی برای دریافت مجوز اجرای کنسرت پیش قدم و در این راه پیروز شوند که تا پیش از این در ادبیات وزارت ارشاد، خوانندگان زیرزمینی به شمار می رفتند و کنسرت اولی هایی بدون آلبوم منتشرشده و تنها با تک آهنگ هایی وایرال شده در فضای مجازی بودند.

نام ها چه می گویند؟

همین که طلسم برگزاری کنسرت در ایران، پس از شش ماه به وسیله زانکو، خواننده قطعه بار ها مورد شوخی و خنده قرار گرفته مثلا روم زوم کنی، بوم بوم کنه قلبم شکست، خود نشانی از آن بود که مخاطب قرار است در ادامه کدام گروه از اهالی موسیقی را روی صحنه ببیند. با برگزاری سی وهشتمین جشنواره موسیقی فجر (از 28 بهمن ماه تا چهارم اسفندماه) و شروع تب وتاب برنامه ریزی برای کنسرت های نوروزی اهالی موسیقی پاپ، در غیاب هنرمندان موسیقی ردیف- دستگاهی، نواحی، تلفیقی، کلاسیک و... خبرسازی ها پیرامون پرفروش ترین خوانندگان پاپ با بیشترین سانس های برگزاری کنسرت، بالا گرفت و بعضی صفحات اینستاگرامی با هدف جذب مخاطب به هر قیمتی، نام بعضی خوانندگان را به عنوان پرفروش ترین خواننده زمستان، نوروز یا هر دو مقطع زمانی معرفی کردند. آن ها در پست هایی که فاقد هرگونه آمار دقیق بود القابی را به بعضی خوانندگان دادند که موجب شکل گیری حاشیه هایی پیرامون نام آن ها شد.

در غیاب آمار رسمی ازسوی دفتر موسیقی، سایت های فروش بلیت بودند که مرجع رسانه ها قرار گرفتند. هرچند آمار استخراج شده از آن ها صرفا تعداد سانس های برگزاری کنسرت را نشان می داد و الزاما بر پرفرو ش بودن آن ها صدق نمی کرد. به خصوص اینکه بعضی از این سانس های برگزاری کنسرت با استقبال چندانی هم روبرو نشد و بعضی خوانندگان ناچار به کاهش قیمت بلیت خود با عنوان عیدی شدند. ازسوی دیگر، نمی توان گفت این خبرسازی ها اساسا خلاف اخلاق یا قانون بود و در گیرودار تبلیغاتی که هرکدام از کنسرت گذاران برای خواننده موردنظر خود انجام می دادند، طبیعی به نظر می رسید.

نگاهی به سایت های فروش بلیت نشان می دهد از ابتدای بهمن ماه سال گذشته تا روز دهم فروردینماه امسال، خوانندگانی، چون آرون افشار (14 سانس)، میثم ابراهیمی (15 سانس)، اشوان (10 سانس)، مهدی احمدوند (30 سانس)، بهنام بانی (31 سانس)، رضا بهرام (16 سانس)، بابک جهانبخش (10 سانس)، مجید رضوی (54 سانس)، راغب (14 سانس)، ماکان بند (20 سانس)، گرشا رضایی (31 سانس)، علی زندوکیلی (12 سانس)، آرمین زارعی (16 سانس)، ناصر زینلی (21 سانس)، رضا صادقی (26 سانس)، مشخص زندی (28 سانس)، علی یاسینی (39 سانس)، مسعود صادقلو (27 سانس) و علیرضا طلیسچی (24 سانس) روی صحنه رفته اند. نام هایی که موجب طرح این سوال می گردد که اگر شرایط به گونه ای پیش نمی رفت که خوانندگان درجه اول پاپ نسبت به برگزاری کنسرت مردد و دودل شوند و خوانندگان، نوازندگان و آهنگسازان موسیقی ردیف- دستگاهی، کلاسیک، تلفیقی و نواحی شرایط را مناسب برگزاری کنسرت نبینند، باز هم شاهد حضور جوانانی، چون مجید رضوی، مشخص زندی و ناصر زینلی در میان این فهرست بودیم و آن ها باز هم می توانستند از دفتر موسیقی معاونت هنری وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی مجوز برگزاری کنسرت بگیرند و روی صحنه بروند؟

وزیر ارشاد با تاکید بر اینکه وزارتخانه متبوعش در رعایت قانون بسیار سخت گیر است، اضافه نموده: این دوستان به علت آنکه حساسیت های ارشاد را می دانستند، مراقب بودند. او این مسئله را لطف خدا دانسته که برگزاری کنسرت ها با کمترین اشکالی که مورد نگرانی خانواده های مذهبی بود، به وقوع پیوست. اسماعیلی بعلاوه اشاره نموده که شاید در چند مورد خطایی هم صورت گرفت، اما بلافاصله با آن برخورد شد. او در خصوص اینکه پیش از این بار ها و بار ها در چهارگوشه ایران شاهد لغو کنسرت هایی بودیم که می خواستند با حضور زنانِ نوازنده روی صحنه بروند و در کنسرت زانکو، حضور هم خوان زن را مشاهده کردیم، توضیحی نداده و نگفته است چرا مسیرِ پیش از این طولانیِ حضور روی صحنه، در چند ماه اخیر چنین کوتاه و سهل الوصول شده است؟! او به این مسئله نیز اشاره ای ننموده که چرا دیگر اهالی موسیقی جز نوازندگان، خوانندگان و کنسرت گذاران پاپ ترجیح می دهند تبعات به شدت جدی مالی، روحی و روانی عدم برگزاری کنسرت را به جان بخرند، اما چنان که بعضی شان می گویند؛ حاضر نیستند به روال سابق برگردند و مسیر نامتوازن و نامتعارفی را که برای اخذ مجوز می پیمودند، بپیمایند.

موزیسین های پاپِ مشتاق

این روز ها ظاهرا اهالی موسیقی پاپ همچنان مشتاق و منتظر برگزاری کنسرت با سرانجام ماه رمضانند و بعضی شان نیز به احتمال مجوز گرفتن در سایه کوچه خلوتی می اندیشند که بی میلی دیگران به حضور روی صحنه پدید آورده است. این فرآیند زمانی شکلی غم انگیزتر به خود می گیرد که در کنار غیاب ظاهرا خودخواسته دیگر اهالی موسیقی مستقل، ارکستر های دولتی؛ ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر ملی ایران هم در چندماه اخیر، فعالیت چندانی غیر از چند اجرای ارگانی و خصوصی نداشته اند.

اتفاقی که با توجه به هزینه ای که برای دستمزد و حقوق ماهانه نوازندگان این ارکستر ها صرف می گردد، می تواند دربرگیرنده ابهاماتی باشد و لابد بنیاد رودکی به عنوان متولی این ارکستر ها باید توضیحاتی در این مورد داشته باشد که از ارائه آن به اهالی رسانه خودداری می نماید. به گونه ای که در حال حاضر به رغم حضور هنرمندان صاحب نام و شناخته شده در شورای هنری این ارکسترها، نه درباره نحوه فعالیت این ارکستر ها اطلاعات چندانی در اختیار رسانه ها قرار گرفته است، نه از برنامه های آینده این دو مجموعه مهم و تأثیرگذار خبری در دست است.